Sevdiğim Kadın Adları Gibi / 14

Berna
sonra gittik bir kır kahvesine oturduk
bizimmiş gibi bütün güneşler
bahçelere gelincik döşüyordu ilkbahar
takmış baca temizleyicilerini koluna
çay bardaklarına değirdik yenilemek için dudaklarımızı
eski aşklarımızdan söz ettik, yitik kuş seslerinden
kapının yanında bekleyen bavullardan
"kanatlara inanmak için çok geç," dedin
"bu kadar kırılıp dökülmüşken yatak odaları,
hızla soğuyan bir çorbaya benziyor yaşam,
bazı geceler zamanın kokusunu duyuyorum
birden uyandığımda
bazı sabahlar ayın çatladığını,
yalnızlığın bembeyaz gözleri var
çalar saatimin üstünde uyuyor şimdi
görülmeyen bir düş gibi"

sözden çok yazıyı sevdiğin için
kendimi şiir bilip sustum
ve yeniden okudum
karda koşan atların sırtında
dolaştırdığın sözcükleri:
"Eşyalarım yerleştirilmişti otobüse,
yolcular yerlerini çoktan almıştı.
Uğurlamaya gelen güzel insanlarla da
konuşmuyorduk o sırada,
bir sondu yaşadığımız an.
Bense seni bekliyordum;
bir yaşama, bir kente ve hepinize veda ederken
en çok seninle kucaklaştığımda
anlayacağımı biliyordum,
geri dönüşsüz bir yolculuğa çıktığımı.
Gözyaşlarımı bekliyordu, şimdi değildi sırası,
biraz sonraydı.
Oturduğum koltuktan, akıp giden görüntülerin
uzaklığında
yüzümün anlamlarının yitip gittiğini
seziyordum.
Sevgiliye duyulan özlem kadar büyüktü
seninle vedalaşmaya duyduğum da.
Gelmedin, bilmeliydim...
Ben de gelemezdim.
O günden sonra, söz verdiğin mektubu bekler oldum,
boşluğunu doldursun diye;
yazmadın."

mektup dağıtan bir postacıya rastladıktan sonra
gittik bir kır kahvesine oturduk
bizimmiş gibi bütün kuşlu zarflar
kırıklarla dolu olsa da kanatlar sevgili Berna
yeniden uçmak için küçük bir rüzgâr yeter
ve fısıldar bize ilkbahar

yürekten yüreğe savrulan bir çiçektozudur aşk

Akgün Akova
Varlık Dergisi Ağustos 2000 sayısı