kuş andım

ağrıdı dize yağmur geçince içinde
ovdum aşk çağrıştıran sözcükleri
gök kuşağını kovdum

bir hışımla geçtim haşin aşkı dilimde
Haşim dizelerim dizlerimi dillendirmiş
dirseklerimde sek sek oynayan acılar

bu hayatı kendim ördüm kendim söktüm
gezdiğim şiirlere öksüz sözcükler döktüm
sönük bir madenci feneriymiş
gözlerinde düşürdüğüm ıslık
da yanmamış kömür kokusu
serine sığlık vardiyaya kalmış ölüm
derine çığlık bir ömrün sabır sorgusu

kimse kimsenin taşına kuyu
kimse kimsenin suyuna

ben taşı akıttım
ben taşı taşırdım
ben suyu baktırdım
ben suyu taş attım
ben taşı susattım
ben kim senin sesine kimse

ben kuş andım uçurum değil
deniz sarkar sandım içimden

Lâlfabe, 2006