BU BEYAZ GÜLLER SANA

Uzun, beyaz bir mum gibi durup bakıyorsun uzaklara
boşuna arıyor, olmayan huzuru yorgun kalbin.

Ey kayıp şehri bulan gezgin!
Bu tuzaklarla dolu kaygan yolda kendinle yetin. Bırak
ışığınla aydınlanan bu aynada,
karanlık ruhlarını görüp kıskanmasınlar seni
hayalin seyretsin cismini.

Şimdi sen, terk ettiğin suretlerin ah´larından yapılmış aşkınla,
hak edilmiş bir cezayı çekerken içli ve sessiz
bu güller benden sana

kirli bakışlarla solmuş bu beyaz güller, bu geçip giderken
başını kaldırıp bakan nehir, bu peşinden koşan yokuş,
bu konuşkan sokak senin...

Uzun, beyaz bir mum gibi durup bakıyorsun uzaklara
odana süzülüyor bak, günahkâr güzelliğiyle akşam.