GECENİN RÜZGARINDA GÜZ YAPRAKLARI

Gecenin rüzgârı önüne katıyor dökülen yaprakları,
işte güz.
İşte güz, arkası bir uzun kıştır artık bunun.

Sahipsiz gölgelerden yapılmış korku
eskiden tutmazdı
arka sokakları
hep bir başkası ölür ve bize ilişmez sanırdık ölüm.

Ah! terk edilmiş bahçelerde gezinen ilk gençlik halimiz.
Acılardan artakalan bir sızı,
-Birlikte eskimeliydiniz

diyor,
bu sarılma isteği, bu kaçış -gelgit- bir esinti ki serin,
içimde güz...

Sahipsiz gölgelerden yapılmış korku
eskiden tutmazdı
arka sokakları
fakir ve uzak, yaşlı bir akrabaydı ölüm.

Gecenin rüzgârı önüne katıyor dökülen yaprakları,
işte güz.
İşte güz, arkası bir uzun kıştır artık bunun.