TUTSAK

haftaların ayların tutsaklığını büyütüyor
çaresizliğin aklını yırttığında
çıplak bir gülü öpüyorsun
yarını ertesi güne yamayarak
yeni bir sabahın peşine düşüyorsun
yüzünü yerden toplayarak

hüznünü biriktir kendisiyle çarp her gün
sana özel türkü indirimi tarifesinde
dokundukça dağılan bir mozaik çünkü yüzün
derinliğini çizgilerine katarak

gündelik hayatın imzalanmış biçemi
her nefesinde artan bir öfke
umudun azalan doğurganlığında
geçmişle hesaplaşmak sofralar boyu
ve paketlerce ciğerini karartarak

batarken güneşin teninde
akşamlarının anason gizlediği
o göçebe tutkular ülkesinde
tüket kör benini aç bahtını yeniden
düşlerin gerçeğe eğildiği

ırasız renklerin kararttığı resimden
sil mizansenini elemler zincirinin
uzak denizlerin vurduğu sahilden
büyüterek içindeki adsız denizi