UNUTMA DEFTERİ

 Deniz

       "Serez çarşısı kapatmış elleriyle yüzünü. "
                                                 Nâzım Hikmet
 
Sen Deniz' din. Uzun boylarımızdın. Evlerimiz yalnız düşmüş
harflerdi. Üstümüzde bizim olmayan bir hayat. Kuyularda
masaldık. Gecemiz yoksul güne unutma sürmesi. Dünyayı
gören rüyamızdın.
 
Sen Deniz'din. Uyanan sesimizdin. Gözlerimiz ellerimizde bi-
­terdi. Uzağımız yine bizdik. Sözlerin birden kalabalıktl. Sözle­-
rin şehre inmiş kenar mahalleler. İyiliğin sabahına mavi ha-
­ritamızdın.

Sen Deniz'din. İpe değil yıldızlara çekilmiş onurumuzdun.
Ekmeğimiz korkuyla acıydı. Başkasını bilmezdik. Aklımız ke­-
çeleşmis bir geçmiş. Gövdemize gelecek zamanları düşür­-
dün. Karıncalaşmış özgürlüğümüzdün.

Sen Deniz'sin. Bize sonsuzluğu öğretensin. Kaç bin kadın,
kaç bin erkek, kaç bin çocuk, muradından doğurdu seni. Ölü-
­münü aldık, hayatını verdik. Parmaklarımız cesaretin mum-
­ları. Seni anladık, seni çoğaldık, seni ışıdık... 
 

Evrensel Kültür /  Kasım 2006