HARAKİRİ (*)

           “Bizi oyuncak sansın bundan sonrakiler”
                                                 Hüseyin Peker
I.
Hurdalarınızın ayarlarıyla oynamayınız
son kullanma tarihini geçmemiş olabilir
geçse de gam değil asıl son kullanma tarihinden
sonradır ki gelişi güzel hiçbir şeyi atmayınız
Çöp Hüseyin  gelir şöyle bir dokunur iletkenliğinize
takır takır ayırır bakırını demirini
tensel bir şiirin işlekliğine
şaşırır kalır  yalapşap yalıtkanlığınız

Çöp Hüseyin gelir birazdan, bir göz bırakır gider
Hani sizin şu gelişi güzel silkelediğiniz anılar
birden can suyuna kavuşur ve hiç yaşanılmamışa değer

Örneğin sinema dönüşlerinde dağılan zamanı
                                    gül kurusu şarkılarla  çerçeveletir
Bu yüzden mehtaplı gecelerin uyaklı kol düğmelerini
                                                       özenle saklayınız
ilk öpücüğün  mahcubiyetiyle durmalı hayatın pembeliği

Hangi delikten mi çıkar,  orasını kesin bilemem
Siz yine kevgir gibi düşünün İzmir’i.. bir şiir geçimi
her an her yerden düşebilir varoşları peşine takarak
poşetkuşlar uçuşurken kaldırımlarda
meydan okuyarak kırığına çıkığına
bir ağaç parmak kaldırsa önce o görür
Bir sokak köpeğinin tekmelendikten sonra  içine gömülen viyaklığı
belki desibelinizden küçüktür ama Çöp Hüseyin  duyar

Yazdığını ortalık yerlerde bedavaya  oynayan palyaço
bakir bir gülümseme bırakır  gerginliğinize
Tek öğünlük köfte ekmek arası gibi bir şey
boğaz tokluğuna  atlar sakındığınız her çukura

Gece görüşü de   fena sayılmaz hani
kirpiğinden tanır karanlıkta  hışırdayanı Bıçakçı  ruhuyla
sabıka kayıtlarından geçerek Eşrefpaşa’nın
   işportaya çıkar Kemeraltı’na
Havı dökülmüş Basmane’yle kurular  bıçkın terini
Çayını karıştıra karıştıra iner Varyant’tan
Konak limanında bir anaç zamandır ki
geleni geçer basar bağrına

Eee, Çöp Hüseyin’dir bu, kolay değil
bir tek rengini heba etmez hayatın cilveleriyle tatlandırılmış
kimsiz kimsesiz boyama ustası, hüznü boyunu aşsa da
rasgele bir yaprak çeker eski takvimlerden
derbeder köşelerinize ulaşmaya çalışır

 

II.
Kente ıssız bir ada gelmiş diyorlar
ıssız mı ıssız,
cangılları ilk kez insana değiyor
Robenson’unu alıp götürecek...
Bunca gürültü patırtıdan sonra...
Koordinatlarını unutmuş.. bir koşu gidip dönecek

Acele etmeyiniz, ölüyoruz şunun şurasında
Üstü kalsın!  diyeni de itip kakmıştınız böyle
O zaten  uslanmaz uçurum delisiydi
boşluktan gelip boşluğa gitti
Çöp Hüseyin  de hazır, gözünüz aydın
 hesapsız bir ayrılıkla vurgunu yedi
Gitmeye geciktikçe oyuncağa dönüşen
cafcaflı bir intihar haberi nasıl süslerse egonuzu
her şey umduğunuz gibi olacak merak etmeyin
Ölü Suyu’ndan Kemik Unu’na her şey hazır dünden
Nişan Tahtası  çoktan  çürüdü

Merak etmeyin,  hatta kalınız
ilk fırsatta uçururlar haberi
Yer Bezinden Bir Köle  işini bilir
dilediğiniz gibi bitirir filmin sonunu:

Tek Vuruş’luk harakiri!..

 

 AHMET GÜNBAŞ