KIRIK MOZAİK

Kör bir kuyuda yitirdim suretimi belki bir yezidiyim
Bir ceylanın gözlerine akşam çökünce
Sanki yağlı kementler dolanıyor boynumda
Düşlerimde kanlı çocuk kundakları
Delik deşik ağtlar bin yıllık çıban
Eski bir yalan oluyor babil söylenceleri
Toprağa ateşe su ve rüzgâra
Kan damlıyor avestanın sayfalarından 

       Her coğrafyaya bir renk işledim belki bir çingeneyim
       Kırlarda unuttum desem de düşlerimi
       Sönmedi o ateş hep yandı bedenimde
       Kondular beni kendine benzetemedi
       Her toprakta ölülerim var
       Atlaslar parçalar yüreğimi bu yüzden
       Ateşten bir ordudur bütün sınırlar

Ertelenmiş bir acıyım belki bir ermeniyim
Ziyaretçisi olmayan bir mezartaşı gibi
Hep tenha oldum nasibimi bilirim
Bütün replikler yanlış şifrelenmiştir
Yüzümün çizgilerinde durur rivayet
Her gün yeniden çarmuha gerilirim 

       Bir sığınmayım sanki bu dünyada belki bir süryaniyim
       Eski bir çeşme gibi artık su akıtmayan
       Silmeye çalışmayın anıların izini
       İçinde yarım kalmış günlüklerimle
       Gümüş işlemeli bir sandık gibi kalayım öyle
       Varsın hüzün sözcüğü eşanlamlı tutulsun ömrümüzle
       Ben yine her gece kulağına fısıldarım taşların
       Yüzümü serin sularında yıkarım
       Dicle kirvem olur milattan beri
 


Yaratım, sayı 17, 2007