DURUŞMADA

geniş denizlerde kanat seslerimize takılan
yıldızlar kayıyor boşluğuna aklımızın
baharın çiçekleri öptüğü akşamda
kanın sesidir ömrümüzün mavisine damlayan
kuşlar ayrılık resimleri çiziyor yaşamın atlasına
rüzgâr
bir atkıdır boynumuzda
ilmekleri gökkuşağından savrulan.
 
martın güneşle yıkanan sabahında
ellerini veriyor birbirilerine
vuruşarak artlarında kalan gençliğin
bütün gülleri açıyor birdenbire.
 
öndeki/gri gökyüzünü kuşanmış sonbahar
omuzdaaşı/cansever'in en uzun dizesindeki yaprak
ışıl ışıl bakışların ortasında
kilitli düşüncenin kırlarında uçuşuyor sözcükler
yürüyor düşlerimiz çocuk sevinçlerine tutunarak.
 
hayatımızdır duruşmada suçun tümünü omuzlayan
savunmasız bir halkın oğulları olarak tarihe kazılan.


İle, sayı:9, 2007