KAĞIT KUŞLAR

‘Kelime Terbiyecisi’ Dağlarca’ya Dörtlükler

KAĞIT KUŞLAR

I 
sözcüklerden
dilsiz
parmak uçlarım
yokluğuna dokunurken.

II  
eskimiş yüzüm
camların arkasındaki
dalgınlığımdır
geçmişimi bekleyen.

III 
üflenmiş lambalar gibi
sönmüş yıldızlarım   
ölüm böyle bir şey mi
çok yalnızlık.

IV
sessiz bir su
yokluğun 
sallanan yeşilinde
dalların.

V
yaşamalarda korkak
ölümde bir o kadar güçlü
anılarında 
esrik otları büyümüş.

VI
şimdi
hangi yüreğin
ormanında beni
budamaktasın.

Aralık 2008 Üsküdar