çocuk(savaşın çocuğu)
affet
hayatı aşmış kederini
gözlerinden süzmeye
cesaretim yok.
acından korkuyorum.
korkaklığıma öğür. kus
ben anahtarsız kilit,
beyhudelikte kaybolup
boğuluyorum.
sana yapılan ayıpta
bitip, sol yanımdan,
her biriniz için, her gün
vuruluyorum.
n'olur ölme sen.
ölülerin sütü kesilir ve hayat biter.
ve zaman, kırılan testide
tersler devranı.
savaş saplanır. çıkmazda,
ölüm kendi karanlığını iter.
o gün;
yorgun parmaklarımı saydırırım
tutamadığın
annenin eli yerine.
ıhlamur dalı koyarım
öksüz koynuna,
ballı süt veririm
aç kaldığın günler için.
baştan yazarım masalı
kahramanı sen
umut dilinin pasına.
ekmek kızartır
portakal reçeli sürerim
çocukluğuna.
acının üstünde yırtık kılıf.
ellerim arkamda bağlı
çekip açamıyorum.
unutma çocuk
oyun oynayacaksın yeniden.
avucumda sana,
son oyunda
kaybettiğin, misketleri
saklıyorum.
bütün çocukların
boyları masum.hepsi sen.
kendi bayramlarına
şiir okurken,
onları okşayan elimin
ayıplarıyla yanıyorum.
kara saçlarını tutuşturan
bombalar saplandı
parçalanıyorum.
vuruk senin
çocuk bayramın.
gülüşün asılı darağacına.
istediğim;
soluğumu bin kez daha
tüketmek
avazım çıktığı kadar susmak
deli iştahlarına.
geç kaldık yavrum.
dehşet
küçük bedenini yedi..
yaslanamadığın yer
kardeşinin kopan eli.
alnından kan akan,
ölümü isteyen çocuk
ağlamayı unutuşunu
meydana savrulan
bez bebeğine söyledi
ar'lı gözlerimden
gözlerine bakamıyorum.
anneliğimi bağışla...
kabuk tutan içimi
tırnaklarımla çizip,
kanatıyorum. ve inan
yavrum
çocuklarıma hazırladığım
kahvaltıdan
utanıyorum.