Vahşet

 
ay olmalı
gizem ve sesle ama
leylâa, leylâ, leylâ
fıstık ağaçlarının dalları değil
kül gecede
eski çağlara ait olan
tenine dokunan elimin
gündüzden unutulmuş kanat sesi
gölgeler şarkımızı söylesin
bir nehir sıçrasın yatağında
korkunç rüyasında uykusunun
dallar eğilsin üstüne onu teselli etsin
yüreklerimizi soğutsun rüzgâr
çılgın kar tozlarıyla
yönümüzü bilmeyelim karanlık ve enginde
parçalasın etlerimizi aç, sonsuz tutkular
sabaha çıkmayalım
birlikte gömülürken büyük bir aşka
leylâa, leylâ, leylâ.