AY! İÇİM.

1
Yalan söylemez
güneş... Sadıktır bana
eski sevgilim.

2
Dağa baktım da,
yıldızları kuşandım ah!
Irmağın oldum...

3
Nereden geldim?
Ağaçlarım, kuşların
iyiliğiydim.

4
Sustum olmadı;
kâğıt, kalem konuştu.
-şiir diyedir.

5
Sokak çağırır,
ses vermez kuyularda
halat küflenir.

6
İçinden geçtim
sen kendine bakarken,
değişti mevsim.

7
Adım söylendi
usulca kulağıma,
böcek uyandı.

8
Sahilden geçtim
yalan yanlış ırmaktan,
ovaya vardım.

9
Bulsam bulsam... Ben,
kendime yeni bir yüz,
arardım seni.

10
Kâğıt gemiler
yüzdürdüm avucunda,
topaç çevirdim.

11
Söz geçmez güze.
Hangi dala tünesem
-yalan. Aşk geçer...

12
Pusulam çorak,
aya bulanmış dilim;
karanfilim kok!

13
Tam güneş vakti,
gölgesinde sarnıcın
düştü bir yaş.

14
Yeşil elma kokladım
içim’di!
parça parça.

15
Sorsam ki adın,
rüya
diye yorsam, sonra.

16
Buz sıcağıdır, bildim,
uyandım
kar günleri.

17
Yazsam. anlam devrilir
çıksa da rüzgâr
of! of!

18
Usulca düştü yaprak.
gözlerim
-iki gaga.

19
Nasıl solup gittiniz
ey akşamsefaları,
ayazda!

20
Atlar gölgem
köprüden.
Ben seninle kalırım.

21
Yardım et!
aşk için kuşlara;
acıyla...

22
Kış da bitiyor dedim,
demek geçti,
içimden.

23
Baka kalıyor
serçe,
ondan havlıyor köpek.

24
Bir hüzün maydanozda,
Bulut; şen
bir kahkaha!

25
Onca suret
sevdik’ti
geçmiş gün, unuttun mu?

26
Biliyorum, son bu,
ilk kez
-ıslanacak ay! -içim.

(Edebiyat ve Eleştiri, Mart-Nisan 2002)