Hüznün Dalgın Kuşları

Bir türküyü dinliyorum sırtımda duvar
Adımlarından anlıyorum saçları panayırlı
Geçip gidiyordu - Ardından güz çiçekleri.

Bir kumsalı akşamlıyorum sırtımda eli
Duruşundan anlıyorum ucundayız sevişmenin
Usulca uzanıyor - Gözleri menevişli.

Bir döşeği atıyorum gerildikçe kollarım
Soluğundan anlıyorum tükendi tükenecek
Köprü olsa - Altından ırmaklarım.

Ürkek ama hep ürkek
Hüznün dalgın kuşları.