KESİT

şimdi hüznümü vermem kimseye
bana lazım

sevdayı katla şimdi sırası değil
sözünde dur ve sok cebine elini
üçlü bir tragedyadayız
ezberle sıranı

bak defterimin arasında kurşun kalem
bekliyor nasıl küçülmeyi
orada bir adam var temmuza uzanmımş
seslensem sedef gülüşlere boğacak beni
biriktirme umudu

hüznü yastık yaptım kabarttım
ayışığı
uzun sürdü görünmen