GİDENLERİN KANATLARI

Uyanıyorum gecenin esmer evinde
Derin sessizlikte her şey uyuyor
Sevgilim dönüyor ak örtülerde

Duvarda bir karasevda fotoğrafı
Masada yüzüstü bırakılmış bireyin tarihi
Yarım bardak süt ve portakal kokuları

Menekşelerden biri yerde
Alaca karanlıkta uyuyor o da
Alçacık uzun duvara vuruyor ışık

Yağmur çiseliyor ışığın içinde
İncecik sular sızıyor kilime
Gidenlerin yüzleri kilimin üzerinde

Sırılsıklam savruluyor perdeler
Saçlarını yıkıyor bir kadın ırmakta
Yağmur hızlanıp yayılıyor odaya
Kendini vurur, diyor bir ses
Şimdi buradan geçen, bu yağmurda

Tavanı delip yükseliyor gürgenler
Şiirlerim kayıyor suyun yüzünde
Dağılıp, siliniyor, bütün yazılar
Sesim kalıyor yalnız, batıp çıkan
Akşamki iççekmeler ve bir uzun türkü

Kara saçlar savruluyor denize yelinde
Bıldırcın sürüleri ırmakta dolanıyor
Savruluyor ıslak yapraklar fındıklık içlerinde

(Yıldız Tutulması’ndan)