ÖMRÜME DAİR KARARDIR
Nasıl sarılır insan eskitilmiş tutkunun eline
Resimleri astığım duvar yıkıldı artık
solgun yüzlerin çığlığı düştü ateşe
sabahı beklerken rengini yırttı karanlık
Kırıldı tarihimle büyüyen cam fanus
içindeki kendini sarsmadan göçüp gitti Yunus
Güvenpark’ın mevsimsiz köşesinde
cehenneminde vesikalık resmini yaktığı kadını
kusursuz bir yalanla bastırdı harami göğsüne
Dingin sesle söylenen insani sır kanar
içimdeki çocuk katledilirken sokakta
Yargısını kendine saklayan bıçak susar
Ömrüme dair karardır; bırakılan yürür çoğulluğa
gövdemde dinmeyen ateşin harlayanı hayattır
vurmazlarsa beni özgürlük çığlığım sönmeyecek asla
(Güzel Yazılar,Kasım aralık,2000,7 )