Çığlık

her sevgi çarpar insanı deli divane eder apansız
yanağından severiz bir bebeği etinden
mısır koçanı gibi güler kollarında diş izleri
bocuk boncuk dökülür içinin kırılması gözlerinden
bir gelinciğe benzer yüzlerinde masumiyetleri.

kanım kaynar ağaçlara başları güneşe değer
türkülerde kanat sesleri yeşil başlı ördeklerin
taklacı güvercinler unutulmaz muhabbetler
bir papatya göbeğidir civcivlerin sarısı
kendi anamız gibi yavrusuna düşkündür anası
kırılmış bir testi gibi küskündür
kümesimizin ak paçalı tavukları
uyandırır bizi her sabah istisnasız
kurulmuş bir saat gibi denizli horozları.

kim ulaştırır yarin selamını
yerine telli turnalardan başka
kim sarar kınalı kekliğin yarasını
kanadı düz ovada kırılınca
silmeden parmak izlerini tetiklerden 
taşırken iştahlarını avcılar evlerine
acının çığlığı yükselir barışın cesedinden
denizleri terk etmeden martılar
heykellerini dikeriz sevgilerin yüreğimize.

bir insan gaz döküyordu insanlığının üstüne
feryadı duyuluyordu bir canın alevlerin içinden
tarih her zaman yapar yüreklerin ateşle imtihanını
hitlere benzedik gaz odasında çığlık zehirlemekten.