KALPSİZ

her harfin rayihasını taşır ruhunun kitabesi
kuru bir dalsam ışkın veririm bakışlarında
gurbetten sılaya yollanan bir mektuba benzer
giderken göğsümde yarattığın kıvılcımın meşalesi
merhabası eksik bir seher vaktiyim
öyle mahzun öyle bir başına
gözlerin tomurcuklanır gözlerimin pınarlarında.

gülüşünün efsunuyla kopar içimde fırtına
küreksiz bir sandal gibi sürüklenirim koyuna
saçlarında yağmurun hüzünlü kokusu
oturduğun sandalyede durur hala
giderken bıraktığın sıcaklığın buğusu.

her aşk kalbini verir kim kalbini verirse kendisine
kalpsiz de olsan kuşlar gibi konar kalbim göğüs kafesine
aklımdan çıkmayan bir sır gibi taşırım seni
kulaklarımda çınlayan o narin kurşuni sesini.

delice sevdiğin hayatı toplayıp avuçlarına
sen böyle apansız çekip gittin ya
gökyüzü kararır ay geceye yürür
şavkın vurur içimdeki kırık aynaya
aynalar incitir bazen gönlünü gam çürütür
boğazıma kilitlenir hep gidenin elvedası
sol yanıma bıçak gibi saplanır
ömrümce susmaz anıların orkestrası.

ruhun daldığım bir çocuk bahçesi
kurşun askerlerin de var barbi bebeklerin de
gözyaşlarınsa sevincin tuzu biberi
kabusların da var hayallerin de.