BU SON GÜNLERİNDE YAZIN

Eren Aysan'a.

ansızım yakalandım kışa
behçet'in ankara'sında
ne tanıdık bir ses,ne bildik bir im
bu son günlerinde yazın.

el ayak çekildi çoktan
abdi ipekçi parkının orda
sisler arsında bir tren
kalkmak üzere istasyonda.

dolaştım durdum aşağı yukarı
kendimce bir şeyler arayarak
içimde çeki taşı gibi ağır bir sızı
kompartımanlara bakarak.

saatlerce bekledim,
gün eskiyordu,yaz,kalbim!
yine de düşlerine çocukların
masmavi bir göl bıraktım.

behçet'in ankara'sı
bir kar bile yağmıyor,
ömrüm,albümdeki bir resim gibi soluyor
bu son günlerinde yazın.