TİMSAH GÖZYAŞLARI

nasıl akarsa aksın su,
telvemiz kadar konuşalım diyor
sakalına kırlangıçlar biriken
bir falcı.

acı kuşatmışken,
veremli göğsümden ışıldıyor
bir paslı kamçı,
emzirilmiş bir timsah.

gözyaşları içimde;
acıyor canım,bir güzel yanıyor,
odun gibi köz oluyor
yoksulluğumuzun mangalında.

hasret mi
evet hasret diyorum,
ununu eledi
eleğini astı boynuna
ölüm...

nasıl akarsa aksın su,
şiirimde açan
bir zambak gibi kokardın sen
ahmet erhan.

seni bilirim,
av'cunda tanrının eli
içinde
yitirdiklerimiz.

bir soruyduk,
akşamların kadehinde hüzündük,
kendi kendini temizleyen yaralarımızdı
kalbimize tohum diye atılan
bir buğday sarı
saçlarından süzülürdü
tokası söz'ün.

ne kadar falcı olursak olalım,
su gibi akıyoruz zamana şimdi
dibinde birikmiş
kahve tanecikleri olan
bir fincanın
kenarından akıp giden bir telve gibi,
akıp gidiyoruz kenarından hayatın.