Cemresiz Günlerde Kadın

gece koynumda bana şehir
olan kadın ölüme köklenen
dallarımdaki yanlış cemreyi
sesine serp beni yıka

tarihin kadavrasında dilim
dilim etimi bütünle yolsul oğlanlarla
oynaşan yeniçeri uğultusu
dalgın yazıcılarda kalsın

kernirilmiş omurgasında şehrin
işaretler kayıp koynumda beni
dolaştır beni alıştır süt
biriken yaramı öp sonra annem
suçumdaki yırtığı onar

gece koynumda şehri bana
alıştıran kadın bir masala kaç
çocuk sığar bir martıya kaç deniz
yenik cemrelerde mevsim korkusu

Dize / Ekim 2000