Kış

Aşk da tükendi içimizde
Uysal bir komşu bekliyor gözlerimizi
Biraz başkalarıyla üşüyen kalbimizden
Dilimiz değip geçecek son kuşlara da. Öylesine bir mevsim
Kış. Beni ısıt ısıt beni ölülerin yüzüyle

Zamanı eskiten bir uçurumla büyüdüm
Aşk, uzun sevişmelerin sıcaklığı
Tenin tende çürümesi/ mi
Tenin tinde tükenmesi/ mi. Kış geldi
Acılarla açılan yaramı ancak aşk sarar

Soğuk, solgun ve suskun bir orman içimde
içimde ida'nın inançsız dikeni
Bir parçam daha yenildi bir parçam
Daha yaşlandı. Kış evimizdir, dostlar
Erken kalkan konuklarımız

Aşk da tükendi. Sadece kış ve
Kan. Kirleniyor/ uz.

Aydın Şimşek
Agora Dergisi Ocak-Şubat 2002 sayısı