Ömer Faruk TOPRAK (1920-1979)
1920 yılında İstanbul'da doğdu, Liseden sonra üç yıl İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ne devam etti. Öğrenimini yarım bırakarak Milli Eğitim Bakanlığı Neşriyat Müdürlüğü’nde memur olarak görev aldı. 1948’de memur olarak Petrol Ofisi’nde çalışmaya başladı ve 1972’de bu kurumdan emekli oldu. Bir süre toplumcu sanatçıları bir araya toplayan 'Yürüyüş' dergisinin son sayılarını çıkardı. 20 Ağustos 1979'da İstanbul’da öldü.
1940 kuşağının toplumcu gerçekçi şairlerindendir. İlk şiiri 1938'de "Servet-i Fünun Uyanış" dergisinde yayınlandı. Şiir öykü ve yazıları Yeni Edebiyat, Yeni Ufuklar, Varlık, Ant, Fikir ve Sanat, Yığın, Yön gibi dergilerde yayınlandı. Şiirin yanı sıra roman ve öykü yazarı olarak tanındı. İlk şiiri 1938'de yayımlandı. Başlangıçta ölçülü, uyaklı, duygusal nitelikli şiirler yazdı. Ardından toplumsal gerçekçi şiire yöneldi. Toplum sorunlarını içeren, barış kaygısı taşıyan, gerek klasik gerekse çağdaş şiir ölçülerini kullanarak uzun ve soluk gerektiren güzel şiirler yazdı. Ölümünden sonra eşi Füruzan Toprak tarafından 1980 yılında başlatılan Ömer Faruk Toprak Şiir Ödülü, geleneksel bir ödül olarak tanındı.
Yapıtları:
Şiir
İnsanlar (1943)
Hürriyet (1945, Suat Taşer ile)
Dağda Ateş Yakanlar (1955)
Susan Anadolu (1968)
Ayışığı (1973)
Tüm Şiirleri (1983,ölümünden sonra)
Roman:
Tuz ve Ekmek (1972)
Karşı Pencere (1975)
Öykü:
Gönen Öyküleri (1979)
Anı :
Duman ve Alev (1968)
|