 Ziya Osman SABA (1910-1957)
30 Mart 1910 tarihinde İstanbul'da doğdu. Ortaöğrenimini Galatasaray Lisesi'nde, yükseköğrenimini İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nde tamamladı. Hukuk Fakültesi'nde öğrenciyken Cumhuriyet gazetesi muhasebe servisinde çalışmaya başladı. Mezuniyetten sonra bir süre Emlâk Bankası'nda memurluk, Millî Eğitim Basımevi'nde düzeltme bürosu şefliği yaptı. 1950'den sonra önemli bir kalp hastalığı geçirdiğinden yazar ve redaktör olarak çalışmalarını evinde sürdürdü, Varlık Yayınevi işleriyle uğraştı. 29 Ocak 1957'de İstanbul'da öldü.
İlk şiirlerini Servet-i Fünun (Uyanış) dergisinde yayımlandı. Varlık, Ağaç ve Yücel dergilerinde çıkan şiirleriyle tanındı. Yedi Meş'ale hareketine katılan Saba, topluluğun en genç kalemi olarak tanındı ve şiir anlayışını yaşamının sonuna dek sürdürdü. Kuşağı şairler arasında içe dönük olarak göründü. Zaman zaman serbest ölçüyü kullansa da şiirlerini genellikle hece ölçüsüyle yazdı.
Şiirlerinde; aile sevgisi, kadere boyun eğiş, küçük mutluluklarla yetinme, çocukluk ve ilk gençlik anılarına bağlılık, yaşamın küçük mutluluklarından duyulan sevinç, acıma duygusu, iyilik düşüncesi, İstanbul sevgisi, Tanrı'ya ve ölüm gerçeğini kabullenme gibi konuları işledi. İstanbul'u, çevresinde yaşanan değişimleri konu alan öykülerinde, kendine özgü bir tarzda yaşamın incelik ve güzelliklerini aradığı görülür.
Yapıtları :
Sebil ve Güvercinler
Geçen Zaman
Nefes Almak
|
