 Yusuf Ziya ORTAÇ (1895-1967)
23 Nisan 1895'te İstanbul'da doğdu. Vefa Lisesi'ni bitirdi. Darülfünun'un (İstanbul Üniversitesi) açtığı yeterlilik sınavını kazanarak edebiyat öğretmeni oldu. İzmit Sultanisi'nde başladığı edebiyat öğretmenliğine, İstanbul'da yabancı okullarda devam etti. Daha sonra gazeteciliğe geçti. Orhan Seyfi Orhon'la birlikte çıkardığı Akbaba mizah dergisini ölümüne değin yayınladı. Bir dönem Demokrat Parti'den Ordu milletvekili seçildi. 11 Mart 1967'de kalp krizinden öldü.
Şiire aruzla başlayan Ortaç bir yarışmada birincilik kazanan ilk şiirinin 'Kehkeşan' dergisinde yayımlanması ile adım attı. Sonradan Ziya Gökalp'in etkisiyle hece ölçüsünü benimsedi ve Hecenin Beş Şairi’nden biri olarak ünlendi. Şiirleri ve yazıları Türk Yurdu, Servetifünun, Şair , İnci , Büyük Mecmua dergilerinde yayımlandı. Türkçesinin sağlamlığı ve kıvraklığıyla bir üslup ustası bilindi. Akbaba dergisinde akıcı bir dille, rahat okunur bir tarzda yazdığı fıkralarında siyasal mizahın özgün örneklerini verdi. Şiir ve gülmece yazılarının yanısıra roman, öykü ve oyunlar da yazdı.
Yapıtları:
Roman:
Kürkçü Dükkanı (1931)
Şeker Osman (1932)
Göç (1943)
Üç Katlı Ev (1953)
Sarı çizmeli Mehmet Ağa , Gün Doğmadan
Şiir:
Akından Akına (1916)
Aşıklar Yolu (1919)
Cen Ufukları (1920)
Yanardağ (1928)
Bir Selvi Gölgesi (1938)
Kuş Cıvıltıları (Çocuk şiirleri, 1938)
Bir Rüzgar Esti (1952)
Oyun:
Kördüğüm (1920)
Latife (1919)
Nikahta Keramet (1923)
Mizah:
Şen Kitap (1919)
Beşik (1943)
Ocak (1943)
Sarı Çizmeli Mehmed Ağa (1956)
Gün Doğmadan (1960)
Gezi/Anı/Biyografi:
İsmet İnönü (1946)
Göz Ucuyla Avrupa (1958)
Portreler (1960)
Bizim Yokuş (1966)
|
