 Metin ELOĞLU (1927-1985)
11 Mart 1927'de İstanbul'da doğdu. Yazı ve şiirlerinde "Mehmet Metin", "Mehmet Emin", "Ali Haziranlı", "Etem Olgunil", "Nil Meteoğlu" takma adlarını da kullanan Eloğlu. Üsküdar Sultantepe Ortaokulu'nu bitirdikten sonra Güzel Sanatlar Akademisi Resim Bölümü'nde yüksek öğrenim gördü, Seyfi Toroy, Bedri Rahmi Eyüboğlu ve Zeki Kocamemi'nin atölyelerinde çalıştı. Düşünceleri nedeniyle bir süre tutuklu kaldı ve akademiden kaydı silinerek askere alındı. Askerlik görevini disiplinsizliği yüzünden askerliği beş yılda bitirebildi. Yaşamını sanatıyla kazandı. 11 Ekim 1985'te İstanbul'da öldü.
Ressamlığıyla da tanınan Eloğlu'nun yazın yaşamı Servetifünun-Uyanış dergisinde yayımlanan öykü ile başladı ancak 'Garip' akımı doğrultusunda yazdığı şiirlerle tanındı. Kendine özgü bir dil ve mizah anlayışıyla oluşturduğu yaşamda karşılaşılan bozuk, dengesizlik, düzensizlik konularını acımasızca eleştiren, taşlayan şaşırtıcı şiirler yazdı. Kendi yaşama kosullarının ve çağının tanığı şiirlerine acıyı, ironoyi kattı. Sonraki yıllarda Varlık, Yaprak, Yenilik, Şiirler Yaprağı, Türk Dili Dergisi'ndeki şiirleriyle genç şairlerin önde gelen temsilcilerinden biri oldu. imgeyi ön plana çıkaran şiirleriyle İkinci Yeni'ye yaklaştı. İkinci Yeni etkinliğini yitirinceyeni bir arayışa yöneldi. Kapalılığa ve soyuta çok yaklaşan aşırı deneylere girişti. Öykü ve eleştiri yazıları da yazdı.
Yapıtları:
şiir:
Düdüklü Tencere
Sultan Palamut
Odun, Horozdan Korkan Oğlan
Türkiye'nin Adresi
Ayşemayşe, Dizin
Yumuşak G
Rüzgâr Ekmek
Hep
Yine
Şiirler
Ay Parçası
Önce Kadınlar
Derleme:
Garip Şiirler Antolojisi, (Ü. Y. Oğuzcan ile) Yay, 1957.
Uyarlama:
Bektaşi Dedikleri, (O. Tansel ile)
Ödülleri:
1972 Türk Dil Kurumu Şiir Ödülü
1967 DYO Sergisi (Resim dalında birincilik Ödülü)
1976 Yarımca Sanat Şenliği (Resim dalında birincilik Ödülü
|
