|
Lirik Şiir :
Antik çağda, Anadolu’da ve Balkanlarda yaşayan şairler şiirlerini “lir” eşliğinde okurlardı. “Lirik şiir” lir eşliğinde (saz eşliğinde, müzik eşliğinde) söylenen şiir anlamı da taşır. Türk ozanlarının da şiirlerini kopuz ve bağlama eşliğinde okuduklarını görmekteyiz.
Yoğun duygu birikimini, (heyecanı, sevgiyi, aşkı, özlem ve ayrılığı) içten bir dille, akıcı şekilde anlatan ve okurun duygularına, kalbine seslenmeyi hedefleyen coşkulu şiirlere lirik şiir denir. Konusu çoğunlukla, aşk, ayrılık, ölüm, doğa sevgisi vb. gibi konulardır.
İslamiyet öncesi edebiyatımızda lirik şiirlerin kopuz eşliğinde söylendiğini biliyoruz. Halk şairlerimiz (saz şairlerimiz) genelde lirik şiir türünde ürünler vermiştir. Tanzimat döneminde daha çok rebab eşliğinde okunduklarından “rebabi” de denir. Divan edebiyatında özellikle gazeller, murabbalar, şarkılar, halk edebiyatında güzelleme türündeki koşmalar, semâiler lirik şiir türüne örnektir.
Yunus Emre, Fuzulî, Bakî, Nedim, Karacaoğlan, A.Haşim, Yahya Kemal lirik şiirleriyle tanınır.
|
