Cevat Çapan'ın toplu şiirleri "Bana Düşlerini Anlat"* adıyla yayımlandı. Doğrusunu söylemek gerekirse beklediğim kitaplardan biri de bu toplu şiirlerdi. Bir şairi daha iyi tanımak için genç kuşaklara bir fırsattır toplu şiirler. Ayrıca şairlerin toplu şiirlerini yayımlamakla Türk edebiyatına harika bir hizmet yapılmış oluyor. Bu çok gerekli bir adımdır.

Cumhuriyetten hemen sonra (25 40) yılları arasında doğan şair ve edebiyatçıların arasında Türk şiir ve edebiyatına yön veren birçok kişi bulunmaktadır. Bunlardan birisi de Cevat Çapan' dır; gerek yazdığı şiirlerin özgünlüğü, yarattığı dille şiirine kimlik kazandıran ve gerekse dünya çapında yaptığı çevirilerle Türkiye'ye tanıttığı onlarca şairle şiir~ ve edebiyata harcadığı emek azımsanacak gibi değil.

Yazılacak şiire sabır ister, aslında yazılmayan şiire de sabır ister; şiirin Ucu yakalandığı an ne o şairi bırakır ne de şair onu yüzüstü bırakıp çekip gidebilir. Şiir rasgele yazılmayacağına göre sabır ister. Cevat Çapan' da ilk gördüğüm detay şiirin sabrını en içten, en güzel ve en hakkıyla veren şair olmasıdır. Başta şiir~ verdiği olağanüstü emek bunun kanıtıdır, ama ben bunu demiyorum, demek istediğim şey şu: İlk şiiri ben doğmadan önce yani 1952 yılında yayımlamasına rağmen, ilk şiir kitabını ben yirmi dört (24) yaşındayken yani 1985 yılında (aynı zamanda Necatigil ödülünü kazanan Dön Güvercin Dön) yayımlandı. Tabii bu uzun geçen dönem için birçok kişi birçok şey söyleyebilir, ben buna sabır derim ve sanırım bu durumu anlatan yıllanmış bir şarap gibi en güzel şiir de budur:

"Yıllarca mektuplarla yaşadım

 

Kaçak tütün yasak yayın

 

Larla beslendim  

 

Unutmadım. Unutmadım  

 

En çok yelkenleri özledim

 

Bozkırın buzlu yalnızlığında,

 

Dağlar yoktu, dağlar yoktu

 

Rüzgarlara yaslandım

 

Çılgın mıydım, tutsak mıydım

 

Yüreğimde karanlığın?

 

Kan kurudu

 

Ben gül oldum açıldım"

 

Acaba geçtiği 60 - 80 yılları arası ona ters düşen tarih sayfaları mıydı? Yoksa hayat şiiri gibi kutsal bir şeyi bekleten ağır nedenlerle mi doluydu?

ZAMAN...

 

Cevat Çapan'ın şiirinde bizleri çoğu yerde çağıran zamandır. Cevat Çapan'ın kat ettiği ve de kaydettiği zamandır bu. Babasının, annesinin ve çocukluğunun geçtiği yoldan not düştüğü veya unutamadığını diyelim, izlerin kokularını bizlere sunar. Bunlardan bir tanesi "Yolcu" adlı şiirin ilk dört dizesi;

"Darıca' dan Hüdaverdi motoruyla
her Hıdrellez gittiğimiz Eskihisar 
soluk bir çıkartma gibi
görünüyor trenden"

Babasına, babası için yazdığı birkaç şiirden bir tanesi ise "Pusula". Bu şiirde hem özlemi hem de uzun bir yaşamın kısa yapılmış tanımını bulabiliriz. Bilen bilir; Cevat Çapan'ın babası Amerika diye çıktığı bu coğrafyadan kendisini Küba' da bulur. Harika bir serüvendir, Cevat Hoca bunu;

"Nicedir uzaklardaydım:

 

uzak dağlar, uzak kıyılar,uzak-

 

dillerini bilmediğim yaban

 

insanlar arasında.";

 

Sonrasında yine babasının ağzından yazdığı