GÜZ ÇIĞLIĞI

gir harflerin magmasına
yanarsa yansın

tükendi aşk

sustu yeşilin derininde orman

kuşlar özgür kuru dallarda

 

su düşse harlayacak toprak

ne çok acıya gebesin

başkaldıran çığlığa…

 

dokundum yerküreye

göz pınarı her yer

 

başaklar boş şimdi

keklik tarlasında

 

barut kokusu sinmiş çimene

ölüm olağanlaşır/mı

susarsan kurur çalılıklarım

yuvasız kalır leylek

 

kurur dalında armut

kuşlar gitti

mahzun bakışlı güzden

 

dereler akarsa tükenir (mi) acılar

kararıp kalacak mı günler

katıl yaşamın akışına

 

eylül/2012

Eliz Edebiyat /0cak 2013-sayı:49