UNUTUŞUN DAR KAPISINDAN
erken
öleceksem eğer
vazonun
dağınıklığındandır
kendi
kalbinden saklanmış
her ad
bir begonya yaprağında gizlidir
uykusuz
mevsimlerde göğsünüze konan
bu aşk,
diyorum
an'sız..beklenmedik
camlarla gelen
rengini
düzenleyen sevgili, zaman
serin
iklimlerde gecenin dar kapılarında
ayna ayna
sır'sız bir görüntüdür diyorum:
aşk..veda..ve
vazodaki kan
karanlık
odalara gizleniyorum
vazo
dağılırsa çünkü şair erken ölür
bir
musalla yalnızlığıdır toprağı karanfiller
bulutlarından
kopmuş bir kuş tek'liğiyle
kaybolur
gözlerimdeki iz
krizantemlerin
kanarken tende bıraktığı yara,
kaybolur
ışıkla yükselen o gizli resim:
annem...şiir
veda ve kan
--bir
vazo dağınıklığında oturuyor annem
rengini
ben'siz yangınlardan almış--