Mehmet Tombuloğlu - CAN SUYUNDAN YAĞMURLU TAŞKIN
içte birikeni söze taşımayı bilenlerin gücüdür: yalnızlık duygusunun o, her şeyi kendi rengiyle sildiği anlarda aniden bastıran yağmura karışmayı başarabilmek acıyı, kuvvetli rüzgarla uzağa savurabilmek;
yitirilen anların diliyle konuşsa da; su maviye kesmeden puslu camların gerisinde yok olmaya gönüllü dalgın bir çift gözün sürer yolculuğu kuşatıcı aşkın manevi atmosferini yüreğine sığdırarak anlatır aşkın acıyla beslenen efsanesini
her ırmak kendi yatağını derinleştirir sökemez yüreğim, dilimdeki tek heceyi bile bilir yaşanan ve yaşanacak aşkların hazan süren sonunu kaderde yazılanı omzunda taşımayı bilir mevsim gibi öne eğip başını
|