Faruk BAL - UZAK TAY
Yaz yoksulu üşüyen kalbimle
sevgilim diyorum, dağılıyor
buzuluma yatan kırlangıç
soruyorum kendime, bir ceset
ne kadar yaşayabilir daha...
Hayatı şarkı gibi yaşayanlar vardı
alışkanlıklar çölünü yeşertenler
gülüşlerinde bu dağları eriten onlardı
neredeler..
Gecenin uzak yerindeyim şimdi
Nasıl yaşanır bu azlıkta
en yakın çiçek bir mevsim uzak/tayken
yaz yoksulu üşüyen kalbimle
bir top kar olup o kederli geyiğin
kalbine bindimde geldim
size. kendime belki de..
Unuttum hangi yanlışın yalnızı olduğumu....
|
