Osman Turkay - DALLARI YERYÜZÜNDE - AĞAÇ
Gözlerim rontgen gibi delip geçiyor duvarları Kentin sokaklarını dolaşıyorum şimdi İlk karşılaşmamız bu seninle galiba Bay Robot Günaydın. Uğultular kulaklarımda bir yeni uzay çağı Bak nasıl çalışıyor makinelerimiz, vitrinlerimiz Gövdelerimizin gizlerini çözemeyen laboratuvar Betikler, günceler, renkli dergiler
Bir övgü dudaklarımda: Sen misin Promete O göksel ateş ne kadar yoğun Ne kadar geniş ki hep ışık, hep gök boşluğu Ulises`ler şimdi yer çekiminden öte
Ben kökümü arıyorum karanlık, sık bir ormanda Nerdesin ilk insan ağacı Suların dibindeyim akıntılı açık denizlerde Balıklar, ilkel yaşam hücreleri, fosiller konuşmaz bana Hâlâ karanlıklarımda Afrika, uzaklarımda proconsul Yanlış eleştirdin gövdemi Bay Darwin
En eski uzay çağından bana ses ver usum Ben yeryüzünde yabancı, ben yeryüzünde konuk Yerçekimini aştım kökümü arıyorum
|