gün'ce

[ogün kaymak]

SONRA

Eski tarz bıçağını çekip biledi
Yükseğini biledi, kın bulutlu dağında
Narasına sakladı boynundaki ilmeği
Yağsız bakracına bandı, katığı sonra

Kısık ilk alevini zorladı narın
Değil mi başlatıcı döngüsü kızarınca
Eğdi göz ışığını geçişmiş bir yarına
Eleğini taşıdı, kumlara sonra

Kırık haç olabilirdi, saklı ve göğsündeki
Sivriltilmiş dişi de yaban domuzlarının
Kurnasında gezdirirken kırla tazelenmiş yazı
Suyunu da biledi, kanında sonra

[emre gümüşdoğan]

Şiirlerini burada görmek güzel. Sadece yazar sayfana yüklemek haksızlıktı.
Güzel paylaşımlara...

[ogün kaymak]

evet..yazar sayfası genelde yoruma kapalı...oysa görünen o ki..ummadık isimlerden ummadık katkıkar gelebiliyor akademi forumlarında..

deneyelim bakalım.. genelde dergilere verdiğim ürünler olacak burada... ''sonra'' da öyle zaten.. mühür ün henüz elimize ulaşmayan sayısında gözükecek...

[ogün kaymak]

ŞİİR ÜZERİNE SEVİSELLİK NOTLARI *

*

Ogün Kaymak

Günlük dilde sıkça ‘’tensel aşk güdüsü‘’ne indirgenen ‘’libido‘’ kavramının sahici anlamının ‘’yaşamsal erg ya da yaşama tutunma‘’ olduğunu anımsayalım. Böylece Georges Bataille’ın, ‘’Erotizm ( sevisellik ) hayatın ölüme kadar onaylanmasıdır‘’ aforizmasını daha açık bir şekilde kavramak mümkün. Aynı şekilde bu çağdaş düşünürün diğer iki cümlesini de konumuz boyunca aklımızın iki köşesinde tutabilmemizde yarar var: ‘’Kuşkusuz sevmek en uzak olanak‘’ ve '’İmkânsızlıktan başka hiçbir imkânımız yoktur‘’.

Genel geçer estetik tanımı, güzellik ve güzelliğin insan duyumundaki etkileşimini irdeleyen düşünsel edimdir. Oysa eğretilemelerden ( mecazdan ) soyunmuş bir şiirin hiç’e yaklaştığını savlarsak; şiir estetiği içinde, kötülüksüz bir iyiliğin ya da çirkinliksiz bir güzelliğin yer edinemeyeceğini de kabullenmiş oluruz.

Tüm bunu mihenk noktası olarak alalım: ‘’İnsansız şiir, şiirsiz insan olmaz‘’ önermesini büyütmek olsun ereğimiz. Ama ‘’insan’’ derken ‘’sahici insan’’dan söz açtığımızı da unutmayalım; gelişimini tamamlamış, çağıyla eşitlenmiş insan… tüm çıplaklığıyla, sapkınlıkları ve ortalamaya yakınlığıyla, hastalık ve sağlığıyla insan. Melek olamayacak kadar ‘’dünyalı‘’ insan.

Bilindiği üzere Van Gogh resim sanatının dışlanamaz bir uğraşçısıdır. En dindarımızdan en tanrıtanımazına kadar hepimiz onun dünyayı sapsarı algılayışını onaylamışızdır, estetik bağlamımızda. Oysa ressamımız tüm bu yaratıcı ‘’sararmış‘’ eğilimini, talihsiz kalp hastalığını otarmak için kullandığı bitkinin bedenini ağılamasına muhtaçtır. Bu sapkın hali, ‘’insanlık hali‘’ olarak ele almakta zorlanmayız. Konu sevisellik ( erotizm ) olunca aynı geniş açıyı bulmakta zorlanır perspektifimiz. Evet, dinsel ve geleneksel tabular öylesine kavrar ki bir yanımızı, kimilerince düz-cinsellik kadar ‘’normal‘’ kabul gören eşcinselliğe de aynı tahammülsüz yaklaşımı gösterebiliriz.

İktidara yerleşik ahlak, katı sınırlarıyla donatır kendini. Bu eğilimi aşmak üç okyanusu yüzerek geçmekten daha zorludur kimi zaman. Sanatsal edimleri değerlendiren insan, böylesi ikilemlerle tıkanır kalır. Gitgide estetik dışı hiçbir donanıma gereksinimi olmayan sanat eleştirisi; salt toplumbilimsel, salt ruhbilimsel ya da salt teolojik kavrayışların çelmesine takılır kalır. Elbette beğenilerimizin manifestosunu çıkarırken; dinsellik, gelenek, ailesel-toplumsal bütün, eğitsel birikimlerimiz birlikte hareket edecektir. Ama bu sentezin içinde, beğeni manifestosunu dizen sanatçı ya da sanatsever, beğeninin öznelliğini de biriktirmek yükümlülüğündedir. Bu yanaşma biçimi; ben diyeyim hoşgörüyü, siz deyin geniş açılı estetik perspektifini yanında getirir. Öznellik asla nesnelliğin sonu değil, destekçisidir artık. Ancak şimdi, tek-tiplikten soyunuruz kendimizi, çoğaltabiliriz bireyselliğimizi. Ancak şimdi, sanat bilgisi ( etiği ) bilinçle donanmaya, serpilmeye başlar sanat bireylerinin.

*şiir ve erotizm konusunda notlar çıkarmaya başladığımda, 3 bölümlük bir yazı planlamıştım.. yukarıdaki yazı bu 3 notun ilkidir... devamını ne zaman tamamalrım meçhul.. çünkü bazı yeni okumalar gerektiriyor devamı..bakacağız..

notların ilki olan yukarıdaki yazı, mühür dergisinde görünecek..

[ogün kaymak]

FIRTINA



Endamından tutuklanmış – açılanmış da
Güneşlenen bir aklın kıt kanaat çırağı
Aşka değen bir budaktan olunur mu hiç?

Ne dersin – sen derken – ben dinleyenim

Öyle de güzünü perçinler, yaz kaçkını fırtına
Koşuşmaları sürükler toz bulutları
Cümlesini tekrarlamaz hiçbir sayıklayan uyku

Ne dersin – ben beklerim – sen dedikçe dinleyenim

Zıpkınlaşan dişleri var – pırıltılı heceler
Arkasında ifildeyen bayraklı kırmızısı
Olacağın dışındaki pür rüya

Saçaklanıp uzanmışım esintinin koynuna – orası ufuk

[ogün kaymak]

YALNIZLIKLAR SIRT SIRTA


Doña Flor ve Babür Akmansoy için,
Bakış aktı,
Camın cami derinliğinde
Belki kuş kaçtı… Su yüzdü de…

Hava nasıl da okşuyor dudaklarını
Nazlı yağmuru taşıyor bulutlu sabah ve dans
Bu yük hepimize ait, diye sorar dışarısı
Evet, der içerisi – tek ­tüyünü kımıldatmaz

Bu sadeliğimiz illa, şu yal’nayaklığımız
Şuracıkta üşümemiz, sıcaklar sürecek densin
Denize mi gittik bi’gün? İyi edilmiş
Hemen yüzüyor suları boşluk ve kanımızda
Göğüs kafesimiz açık, sırt sırta kuş sürüsü

Bakış aktı bak – gördün mü? – çıkışın ardına kadar

[merâl özcan]

ogün kaymak

FIRTINA



Endamından tutuklanmış – açılanmış da
Güneşlenen bir aklın kıt kanaat çırağı
Aşka değen bir budaktan olunur mu hiç?

Ne dersin – sen derken – ben dinleyenim

Öyle de güzünü perçinler, yaz kaçkını fırtına
Koşuşmaları sürükler toz bulutları
Cümlesini tekrarlamaz hiçbir sayıklayan uyku

Ne dersin – ben beklerim – sen dedikçe dinleyenim

Zıpkınlaşan dişleri var – pırıltılı heceler
Arkasında ifildeyen bayraklı kırmızısı
Olacağın dışındaki pür rüya

Saçaklanıp uzanmışım esintinin koynuna – orası ufuk

sakinliği ölçüsünde, sarsılır içsel fırtınayla...//
belki de görünen resmin görünmeyenini keşfetme çabasıdır.../

sevgiler arkadaşım, biraz ağır okumalar yapsam da sayfanda,
şiire kattığın verimlilik, mutluluk vericidir...

selamlarımla

[merâl özcan]

ogün kaymak

SONRA

Eski tarz bıçağını çekip biledi
Yükseğini biledi, kın bulutlu dağında
Narasına sakladı boynundaki ilmeği
Yağsız bakracına bandı, katığı sonra

Kısık ilk alevini zorladı narın
Değil mi başlatıcı döngüsü kızarınca
Eğdi göz ışığını geçişmiş bir yarına
Eleğini taşıdı, kumlara sonra

Kırık haç olabilirdi, saklı ve göğsündeki
Sivriltilmiş dişi de yaban domuzlarının
Kurnasında gezdirirken kırla tazelenmiş yazı
Suyunu da biledi, kanında sonra

gün'ceye merhaba,
ne iyi düşündün Ogün sayfa oluşturmakla, edebi kimliğinle oluşturduğun yerin elbette tartışılmaz ama şiirlerini belli aralıklarla sayfandan okuduğuma çok memnunum
..//
sonra şiirinin yazımını çok sevdim, her mısradaki bir önce ve sonra tanımlamaları kuvvetli, sayfandayım

sevgiler Ogün, iyilikle kal...

[Güzin Dündar]

Herkes kendi sarkacında salınsın düş-ün-lerini
Sonra mektuplar, kendi adreslerine
Hatta sondan başa – çapraz
Dikey bir yağmura inanmak olası değil, bu köşeli global kentte

Şiirlerin tümü çok güzel... Bu dizelerden çok etkilendim ben. Sevgi ve dostlukla sevgili Ogün...

[ogün kaymak]

Havalara Aşk’olsun

En son bamya yemiştik; zeytinyağlı, birlikte
Çay içmeden kalktıydık, garsona birlikte küstük

Suyu ıslattı elimiz; birlikte yağmurdan önce
Söze beraber girdik, bulut düştü gittikçe

Aşk'olsun havalara, güzelleşiyor
Arsızlaşan saçlarımız, etkileniyor