[ogün kaymak]

14.

ÇÜRÜK DÜŞLER DURAĞI

1
Suskun bir jiletle deşilirken rahmi ellerinin
Yüzünün bozkırını dön rüzgâra
Biletsiz şölendir çünkü ölüm
Tekil çığlıkların senfoniye dönüştüğü
Tören telaşında

Çoklaşan /çoraklaşan yanılgılar/yangınlar size kalsın
Hikâyeleri katledilmiş bir çocukluğun hükmü de
Göğümü işgalde nicedir sivil kılıklı devriyesi yalnızlığın
Çıkarttım arındım ve yundum
Üstüme örülen sinsiliğinden yaşamın
Dönmek ağrımaktı geçmişe
Zemheri/mermeri bir gecenin terlemiş teninde
Kıvrılan yollardan çok kıvrıldım dibinize
Esnedi baldıranı kalbimin
Acılarımı adınızla andım

Şimdi ka(la)balık bir düşten düşer gibi
Sokuluyorum dölü bozuk kınıma
Kamburunu sırtımda gezdiren gözleri geleceğin
Hafiften ve ıslak darbelerle
Gardıma öykünme telaşında
Dibi tutuyor yerin toprağın akrebin
Ve dili geç-ik-miş mekân
Ve ruhuma tükürüp duran
Çürük düşlü klan
Kusuyor safrasını dilime
Kast-a kasıtlı çünkü telaşta her an

2

Düşlerinize iğrenmek gibi olmasın ama
Bilinir yüce bir bilici olmadan da
Olmak bir öykünmedir
Rengini kaybetmiş sulara

Yanılması/yanılsaması gibi yaşamın
Kör bir balık size (b)aktıkça



Özenç ESEN
Antakya



Yanıt:
Şiir, şairinin gördüğüdür, okuyanın ise gözlüğü...