[ogün kaymak]

neyse... im'lerle konuştuğum bir ortam şiir akademisi.. buna özeniyorum çünkü.. kimse anlasın diye de yazmıyorum.. şiirin anlatıcılıktan çok insanlaştırıcı etkisi benim çekim alanımda..

bu üslubu sadece şiirsel metinlerimde, şiir üzerine söyleşilerimde değil... şiir eksenli çatışma-yazılarında da kullandım..kullanacağım..

bu açıdan bakıldığında ne ilker gören in (birçok dergide ve burada şiirimsi yazılarını okudum ve henüz bir tanesine bile ''işte! şiir!'' diyemedim) ne de sabıkalı tartışmacı-çekişmeci müteşairimizin ''şair de olamaz insan da'' imgeleminden bir şey anlamasını bekleyemeyiz.. aşikar olan, kimsenin insan olma DURUMUYLA ilgilenmediğimiz.. ama İNSANİ'likle bir alıp veremediğimiz var..belki de salt bu nedenle yazıyoruz..

ben buraya şahısları önemsediğim için gelmedim.. Emre'de biliyor geliş ve duruş sebebimi.. bütün derdim bir atölye çalışmasının içinde yer almak.. nüvesi olamasam da, çeperi ya da kabuğu olmak..bunu becerdiğimi sanıyorum..sadece ben değil..arkadaşlarım da bu sav'ı destekliyor..

ammavelakin...ogün kaymak burada olsa da..olmasa da.. şu iletişme-ağı kendini örmeye devam edecek.. gönül isterdi ki..uzun soluklu olsun.. şiirle kucaklaşalım.. birikimi olan kardeşlerimizi-abilerimizi-ablalarımızı, bu ortama kanalize edebilelim.. olmadı.. her aydınlık girişiminde olduğu gibi..bir veye birkaç gölge geldi çöktü..keyfi kaçırdı..

can sağlığı..