[emre gümüşdoğan]

1



iyi

iyi biri sayılmam,
iyi öpüşmesini bilmiyorum kızlarla; “benimki” -ya da-
"yedekleri”yle, çoğu kez böyle işler 21. yüzyılda aşk
ki zaten benim bir kız arkadaşım yok, -olmuyor-


bunlar –biliyorum- şiire girecek sözcükler değil
fildişi kulelerde azınlık sözü iyidir oysa;
benimki değil.

şiir yazımına uygun değil bu argümanlar, kişisel sorunları
yansıtmak da “–ne-” “iç döküş ne iğrenç şey” “yükselen değer
feminizme de aykırı ayrıca.” “olmadı.” “yazamadın şiiri” “geri dön” “bizim
yaşı geçkin şair
kadınlarımıza yaranamazsın, kadınlara serzeniş de ne, kendi yalnızlığını-kendi yok oluşunu
kendi kısık sesini yükseltemezsin,

-bu gökyüzü senin değil- -paylaşıldı!-

bir kadınsılık ki “kaybeden erkek”leri aşağıda ezer,
normal ilişki biraz erkek hep üsttedir, o
entelektüel ve bar sırasına “erkek” dirseğini dayayan adamla evlidirler
ya da sevgili, sonra avunurlar

“benim eşim bana saygılı; en fazla aldatıyor, aldatır.” “ sonra, sever kadınları”
üstelik, bir kadın olarak tercihime saygılı,
her ne kadar tercihim, o olsa da. “her seçen kadın, üstündür”
“ve aldatılmak için bahane mi yok,”

“elinde olanı” umursamasa da bu yüzyılın erkekleri
her ne kadar.


onlar(çoğu kadın) önce, bir erkek arar,
“iyi” birini; yakışıklı, cesur, güven veren, biraz maço, duygusal da,
ancak sert çıkmasını da bilen -babası gibi olabilen yeri geldiğinde-
kadına saygı gösteren, ancak ana kuzusu olmayan da, feminen değil, ancak kadını anlayan da,
yani bir erkekten çok bir çeşit –bağlaç-

beni arayacağını sanmıyorum -haklısın da- yerinde olsam ben de aramazdım
-bu yüzyıl-


bağlamıyor seni bana bu yüzyıl

N. Hakan ALEV


Kendi kaleminden N. Hakan Alev:
1981, İstanbul doğumluyum. –yani- 28 yaşındayım. -daha yoğun olarak- üç yıldır şiir yazıyorum. Düşleri yitirmek güçtü. Alıştım. Sonra, hayat başladı.